Προπτυχιακή Διπλωματική Εργασία
Συντελεστές:
Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής αποτελεί η ανάπλαση του πιο λαμπρού εν δυνάμει τμήματος της πόλης των Ιωαννίνων που πλέον αποτελεί την κύρια ζώνη αναψυχής της πόλης. Η καταγωγή μου, η υπάρχουσα παραμελημένη κατάσταση και η επιθυμία δημιουργίας ενός μέρους απόλαυσης και επαφής με το φυσικό τοπίο και την ιστορία της πόλης αποτέλεσαν τα κριτήρια επιλογής του συγκεκριμένου τμήματος. Χαρακτηριστικό της πρότασης αποτελεί η παραλίμνια περιπατητική διαδρομή με τα σημεία εισόδου να διατηρούνται. Κατά την είσοδο γίνεται αντιληπτή η λογική των “δωματίων”. Το πρώτο δωμάτιο εντοπίζεται στον κόμβο εισόδου του Κάστρου το οποίο συνθέτουν τα ιστορικά πλατάνια, η επαναδημιουργία της τάφρου περιμετρικά του Κάστρου, η πληθώρα των επιμέρους διαδρομών μεταξύ των χώρων πρασίνου οργανωτικού χαρακτήρα και η μετατροπή της υπάρχουσας κύριας οδικής αρτηρία σε οδική αρτηρία ήπιας κυκλοφορίας. Έπειτα υπάρχει η πρόθεση οργάνωσης της υπόλοιπης διαδρομής σε δύο πορείες με ενδιάμεσους χώρους πρασίνου μεταβαλλόμενου χαρακτήρα και τα πλατάνια να διατηρούνται. Το δεύτερο δωμάτιο, μπροστά από τους χώρους εστίασης, λειτουργεί ως μεταβατικός τόπος προς την πλατεία Μαβίλη και αποτελείται από ένα σύστημα ξύλινων πλατφορμών και εγκάρσιων συνδέσεων με τα πλατάνια να αποτελούν φυσικό τρόπο σκίασης. Συνεχίζοντας προς το δωμάτιο της πλατείας Μαβίλη ο χώρος κίνησης διατηρείται καθαρός και ο χώρος στάσης μετατρέπεται σε έναν “κήπο” χαλάρωσης και άμεσης επαφής με το φυσικό τοπίο. Αποτελείται από ένα σύστημα ξύλινων διαδρόμων, με χώρους στάσης και πρασίνου εκατέρωθεν που οδηγεί σε ένα επιμέρους κήπο με τα δέντρα ελεύθερα τοποθετημένα ως φυσικά μέσα σκίασης και υποδοχείς χώρων στάσης. Το όριο με την οδική αρτηρία και το υπόλοιπο τμήμα της πλατείας πραγματοποιείται φυσικά μέσω του πρανούς. Χαρακτηριστική είναι η υδάτινη διαδρομή συμβολικού χαρακτήρα που διχοτομεί τον χώρο και καταλήγει στη λίμνη. Φτάνοντας στον Μάτσικα χαρακτηριστικές είναι οι ξύλινες πλατφόρμες που λειτουργούν ως “μπαλκόνια” θέασης και τέμνουν την περιπατητική διαδρομή, με ενδιάμεσους χώρους στάσης και πρασίνου. Ο δρόμος ενοποιείται με το πεζοδρόμιο με τα δέντρα και τις ζαρτινιέρες να αποτελούν το μεταξύ τους όριο. Οι χώροι εστίασης διατηρούν το χαρακτήρα τους ωστόσο αποκτούν φυσική μορφή που εναρμονίζεται με το φυσικό τοπίο.