Προπτυχιακή Διπλωματική Εργασία
Συντελεστές:
Η παρούσα διπλωματική εργασία τοποθετείται στον οικισμό της Σαμπατικής στο Δήμο Νότιας Κυνουρίας της περιφερειακής ενότητας Αρκαδίας και εξετάζει την υλοποίηση του οικοτουρισμού μέσα από τη χωροθέτηση ενός βιοκλιματικού οικισμού προσωρινής κατοίκησης συναιτεριστικού χαρακτήρα. Η επιλογή της περιοχής παρέμβασης και οι κατασκευαστικές τεχνικές που υιοθετούνται αποσκοπούν στην περιβαλλοντική, πολιτιστική, οικονομική και κοινωνική αναβάθμιση και ανάδειξη της περιοχής μελέτης.
Ο οικο-τουρισμός συμβάλει στην βιώσιμη ανάπτυξη των τοπικών, κυρίως, κοινωνιών. Με τον όρο βιώσιμη ανάπτυξη προσδιορίζεται το είδος της ανάπτυξης το οποίο δεν στοχεύει απλώς στην οικονομική μεγέθυνση της τοπικής, εν προκειμένω, κοινωνίας αλλά και στην ταυτόχρονη με αυτήν μέριμνα για το φυσικό περιβάλλον, την πολιτιστική ανάπτυξη και την ενσωμάτωση της παράδοσης στο σύγχρονο τρόπο ζωής.
Η Αρκαδία είναι ένας τόπος με βαριά ιστορία, γενεσιουργός κοιτίδα της ελληνικής μυθολογίας, ένα άγριο και επιβλητικό φυσικό τοπίο γεμάτο με διατηρητέους οικισμούς και πλούσια παράδοση. Ο παράκτιος οικισμός που επιλέχθηκε βρίσκεται 6 χλμ από το Λεωνίδιο, κατοικείται από μόλις 50 κατοίκους και περιβάλλεται από ένα πυκνό ελαιώνα.
Η επιτόπια έρευνα ανέδειξε προβλήματα σε πολλαπλά επίπεδα, στα οποία δύναται να δοθούν απαντήσεις μέσω των στόχων που τίθενται από το σχεδιασμό. Ο νέος οικισμός συνθέτεται από το δρόμο και την πλατεία, αρχέτυπα στοιχεία μιας οικιστικής ανάπτυξης, και εκατέρωθεν αυτών προσαρτώνται οι κατοικίες και οι συμπληρωματικές προς αυτές χρήσεις, προσαρμοσμένες πλήρως στο φυσικό ανάγλυφο. Για την υποστήριξη εξωτερικών δραστηριοτήτων, προβλέπονται περιπατητικές διαδρομές, μία μικρή προβλήτα για θαλάσσιες δραστηριότητες και ένα υπαίθριο θέατρο.
Σημαντικό στοιχείο του σχεδιασμού αποτέλεσε η επιλογή των τύπων κατοικιών που συνθέτουν των νέο οικισμό. Οι τρεις τύποι, τύπος Γ, γραμμικός μονόχωρος και πύργος, προέκυψαν από τη διερεύνηση των ιδιωμάτων της παραδοσιακής αρκαδικής αρχιτεκτονικής τα οποία μεταγράφτηκαν με σύγχρονους όρους. Παράλληλα, οι επιμέρους τύποι δεν αντιμετωπίζονται ως «αυτόνομη κατοικία», αλλά ως κύτταρο-στοιχείο που η εν σειρά ανάπτυξη του θα οργανώνει μια πτέρυγα.
Τέλος, την πλατεία, η οποία λειτουργεί ως «άρθρωση» ανάμεσα στις πτέρυγες του οικισμού, περιβάλλει ένα δημόσιο κτίριο που στεγάζει χρήσεις βοηθητικές ως προς τη λειτουργία του νέου, αλλά και του υπάρχοντα, οικισμού.