Η εν λόγω εργασία αφορά τη μελέτη μιας παρέμβασης, με μελέτη περίπτωσης το νησί της Κέρου. Το ερώτημα που τίθεται είναι πως μπορούμε να αναγνώσουμε ένα τοπίο και να σχεδιάσουμε σε αυτό, λαμβάνοντας υπόψη την πολυπαραμετρική του υπόσταση καθόλη τη διάρκεια της έρευνας και του σχεδιασμού.
Η κατοίκηση του νησιού ανά φάσεις ιστορικά, η έντονη παρουσία του στη σύγχρονη ζωή παρά την απαγορευμένη πρόσβαση καθώς και οι διαφορετικές αφηγήσεις που οι ντόπιοι μας διηγήθηκαν, αποτέλεσαν αφετηρία για τη συνθετική διαδικασία. Η προσπάθεια αρχειοθέτησης της πληροφορίας και η ανάγκη δημιουργίας μιας μεθοδολογίας που αποτελεί βάση για τον σχεδιασμό απαντάται με την κατηγοριοποίηση των παραπάνω σε τέσσερα εννοιολογικά επίπεδα.

Επίπεδο ±0.0
Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά φυσικά και ανθρωπογενή. Η αποτύπωση του νησιού και η τοπογραφία του.
Αφηγηματικά επίπεδα +Α, -Α
Η ανθρωπογενής διάσταση του νησιού και της ιστορίας του μέσα από τις ανθρώπινες αφηγήσεις. Τα ιστορικά στρώματα και η αποκαλυπτική δραστηριότητα των αρχαιολόγων.
Επίπεδο +∞
Η προσπάθεια επανένταξης του άβατου σε μία προσωπική και συλλογική γεωγραφία.

Κατά τη διάρκεια της ανάλυσης αυτό που μας ενδιέφερε είναι η σχέση του ανθρώπινου σώματος με τις χωρικές ποιότητες που συναντάμε στη διαδρομή και όπως αυτές μελετούνται σε σχέση με τα τέσσερα εννοιολογικά επίπεδα.

Στόχος μας είναι με τις ελάχιστες δυνατές παρεμβασεις που λειτουργούν ως μηχανισμοί που κατευθύνουν το βλέμμα και το σώμα να συμπληρώσουμε και να ανασυνθέσουμε την διαδρομή των τριών χιλιομέτρων που ονομάσαμε κολιέ. Οι “χάντρες” των μηχανισμών, επαναλαμβάνονται ανάλογα με το εννοιολογικο επίπεδο στο οποίο επιλέγουμε να στρέψουμε την προσοχή κάθε φορά. Το σύνολο των υφιστάμενων παρεμβάσεων με τις νέες παρεμβάσεις συνθέτουν τη νέα αφήγηση.

Στο αρχικό μας ερώτημααπαντά ο μηχανισμός των 4 επιπέδων τα οποία συνθέτουν τη συνολική υπόσταση του εκάστοτε τοπίου. Ξεκινώντας από την αρχειοθέτηση της πληροφορίας που προκύπτει από την έρευνα, αντλούμε σχεδιαστικά εργαλεία από το κάθε επίπεδο. Εφαρμόζοντας αυτό το μηχανισμό, τα ίδια τα σχεδιαστικά εργαλεία που προκύπτουν δε μπορούν παρά να αναφέρονται στα χαρακτηριστικά του ορισμένου τόπου. Ο μηχανισμός αυτός δομεί εξ’ ολοκλήρου τη σχεδιαστική διαδικασία και με την ένταξη της νέας ανθρώπινης παρέμβασης δημιουργεί τελικά τη νέα αφήγηση η οποία επανατοποθετείται σε μια προσωπική και συλλογική γεωγραφία.