Κεντρική ιδέα αυτής της σειράς μαθημάτων είναι ότι ο προσδιορισμός του αντικειμένου μιας έρευνας ήδη εμπεριέχει θέσεις ως προς την μέθοδο και την προοπτική της. Με αυτή την έννοια, το ‘αρχιτεκτονικό αντικείμενο’ από τη στιγμή που αποτελεί ερευνητικό στόχο, ορίζεται ανάλογα με τις βασικές στοχεύσεις και τις παραδοχές της έρευνας.

Οι ερευνητές και οι ερευνήτριες που θα παρουσιάσουν τα μαθήματα της σειράς, θα καταθέσουν τις ιδιαίτερες οπτικές που χαρακτηρίζουν τις προσεγγίσεις τους και μέσω αυτών θα ορίσουν με διακριτούς τρόπους το αρχιτεκτονικό αντικείμενο. Η μέθοδος της δουλειάς τους και η κατασκευή των εννοιών και των κατηγοριών που χρησιμοποιούν μας ενδιαφέρει εδώ για να συγκρίνουμε και να συνθέσουμε, όπου αυτό μπορεί να εμφανιστεί δυνατό, ουσιαστικά διαφορετικές εκδοχές για την αρχιτεκτονική σκέψη και πρακτική.

Υπάρχουν ερευνητικές προοπτικές που προβληματοποιούν το ίδιο το μέσο με τη μεσολάβηση του οποίου προσεγγίζουν το χώρο ως ερευνητικό αντικείμενο. Ο λόγος για το χώρο, οι εικόνες του χώρου, οι πρακτικές της κατοίκησης, οι θεμελιώδεις έννοιες ή οι καταστατικές αισθήσεις μπορούν, για παράδειγμα, να αποτελέσουν το πεδίο μέσω του οποίου σκοπεύεται ο χώρος. Κάθε ερευνητική προοπτική οφείλει έτσι να αναμετρηθεί με προβλήματα αναπαράστασης. Το ίδιο το αρχιτεκτονικό αντικείμενο όχι μόνο εννοείται πολλαπλά ανάλογα με τους ερευνητικούς στόχους αλλά και παρουσιάζεται πολλαπλά ανάλογα με τις παραστάσεις που το προσανατολίζουν στην έρευνα.

Στο κέντρο του μαθήματος θα βρίσκεται η συζήτηση για την παραγωγή και την ενεργοποίηση του νοήματος του χώρου. Θα προσεγγιστούν διαφορετικές θεωρίες για το νόημα του χώρου, θα εξεταστούν οι παραδοχές και τα ευρήματά τους και θα συγκριθούν οι συνέπειές τους στην εξέταση της εμπειρίας και της ερμηνείας του χώρου. Θα  αναδειχθούν έτσι οι στρώσεις ενός πολυεπίπεδου προβληματισμού για την κατοίκηση του σύγχρονου αστικού περιβάλλοντος.

Έχει νόημα σε αυτή τη σειρά μαθημάτων το βάρος να βρίσκεται στη συζήτηση. Οι εισηγήσεις θα επιχειρούν να θέσουν θέματα για τη συζήτηση, θέτοντας ταυτόχρονα τον ιστό εντός του οποίου κάθε συζήτηση μπορεί να υφανθεί. Θα συμβάλλουν έτσι στην άσκηση σε μια πειθαρχία κοινής εστίασης και τη διεύρυνση των προϋποθέσεων ενός συγκροτημένου διαλόγου.

Γιατί, τελικά, η ανάπτυξη και διεύρυνση μιας ερευνητικής κοινότητας για την αρχιτεκτονική και την πόλη, της οποίας πρόπλασμα μπορεί να αποτελεί τούτο το μεταπτυχιακό πρόγραμμα, μόνο στην προοπτική ενός αναστοχαστικού, μη-ιεραρχικού και διακλαδικού διαλόγου γίνεται δυνατή.