To μάθημα αναφέρεται στη γέννηση και ανάπτυξη των νεότερων θεωρήσεων, των συσχετισμένων με το Τοπίο και την Αρχιτεκτονική Τοπίου, όπως αυτές αναπτύσσονται από την περίοδο της Αναγέννησης έως και την περίοδο που διανύουμε. Αλλά επιχειρεί, κύρια, να υποδείξει τον τρόπο με τον οποίο η γνώση του κτιριακού αρχιτεκτονικιύ σχεδιασμού μπορεί, μεθοδολογικά, να υποστηρίξει τη σύνθεση φυσικών στοιχείων του τοπίου, όπως για παράδειγμα των στοιχείων φύτευσης.

Πρόθεση του μαθήματος είναι:

1. Να τονίσει την κεντρική πολιτισμικά, πολιτιστικά και πολιτικά θέση, την οποία κατέχει ο σχεδιασμός τοπίου στην νεότερη, μετα-Αναγεννησιακή ιστορία των Δυτικών κοινωνιών.
2. Να καταδείξει γενικά την πολιτιστική ή πολιτισμική της συσχέτιση, με άλλες περιοχές κοινωνικής έκφρασης, όπως η ζωγραφική τοπιογραφία και, κύρια, η αρχιτεκτονική κτιριακή ή αστική σύνθεση και σχεδιασμός.
3. Να επιμείνει ιδιαίτερα στη συσχέτισή της με τα μέσα της σύνθεσης του κτιριακού αρχιτεκτονικού ή του αστικού σχεδιασμού, όπως χρησιμοποιούνται κατά την περίοδο που διανύουμε ειδικότερα.
4. Να φέρει σε επαφή τους σπουδαστές που μετέχουν στο μάθημα με το έργο σύγχρονων σχεδιαστών τοπίου.
5. Να παρουσιάσει τις διαμορφώσεις τοπίου ως περιοχή δι-επαγγελματικού και διεπιστημονικού ενδιαφέροντος…
6. …και να τονίσει την αμφίδρομη σχέση την οποία εμφανίζει το διεπιστημονικό αυτό θέμα θεωρητικής έρευνας και σχεδιασμού, με την επαγγελματική πρακτική της αρχιτεκτονικής.
7. Να επισημάνει τέλος, την κεντρικότατη σημασία που διαθέτει η θεώρηση του τοπίου για τα πεδία της σύγχρονης θεωρίας, των επιστημονικών προσεγγίσεων, των εφαρμοσμένων επιστημών και πρακτικών διαμόρφωσης του χώρου, όπως και της συνολικότερης σύγχρονης πολιτισμικής μας διαίσθησης.