Η κεντρική θεματική του μαθήματος είναι οι ερμηνείες, οικειοποιήσεις και προσλήψεις της Φαινομενολογίας στην αρχιτεκτονική θεωρία και πράξη του 20^ου αιώνα, τόσο στον διεθνή όσο και στον ελληνικό χώρο, με μία παράλληλη ανάλυση των εννοιολογικών και φιλοσοφικών παραδόσεων της Ευρωπαϊκής Νεωτερικότητας που τις θεμελιώνουν. Στόχος είναι η προκαταρκτική διερεύνηση της πολυπλοκότητας των ιδεών του χώρου, του τόπου και του τοπικισμού, όπως συναρθρώνονται από μία φαινομενολογική προοπτική, και η αρχική σκιαγράφηση τυπολογικών και εννοιολογικών ταξινομήσεων ως εργαλείων έρευνας πάνω σε σύνθετα επιστημολογικά και ιστορικά προβλήματα της αρχιτεκτονικής πειθαρχίας. Ένας παράλληλος στόχος είναι η ανάδειξη εννοιολογικών διπόλων, σχημάτων, μοτίβων, μαζί με την ταυτόχρονη ανάλυση κοσμοθεωρητικών διαμαχών, εντάσεων και πολεμικών, που φωτίζουν βαθύτερα και πληρέστερα αρχιτέκτονες και στοχαστές, έργα και κείμενα, το σώμα των λόγων και των έργων τους.