Κεντρικό θέμα της εργασίας αποτελεί το περίπτερο ως μια κατασκευή που επιβιώνει στο δημόσιο χώρο για περισσότερο από έναν αιώνα. Με αφορμή τη σταδιακή αποξήλωσή του από τα πεζοδρόμια της Αθήνας , αλλά και με στόχο την απάντηση στο ερώτημα αν έχει τελικά το περίπτερο θέση στο αστικό τοπίο , η παρούσα εργασία επιδιώκει να αναδείξει τη σχέση του περίπτερου με το δημόσιο χώρο αλλά και να προτείνει τη συνέχεια του σε επίπεδο μορφής και λειτουργίας.
Στο πρώτο μέρος ,μέσα από αξιοποίηση βιβλιογραφίας τα περίπτερα ταξινομούνται μορφολογικά και ανάλογα με την χρονολογική τους εμφάνιση .
Στο δεύτερο μέρος ,μέσα από έρευνα πεδίου στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας μελετάται ο τρόπος λειτουργίας , οι σχεδιαστικές αρχές και οι σχέση του περίπτερου με την πόλη , καταλήγοντας στην “Περιπτερολογία”
Στο τρίτο μέρος , προτείνονται με βάση τα προηγούμενα συμπεράσματα τρεις νέοι τύποι περίπτερου με διαφορετικό μέγεθος και λειτουργία.
Το τελευταίο μέρος αποτελεί μια δοκιμή της πρότασης σε διαφορετικά σημεία της περιοχής μελέτης και τελικά επικεντρώνεται στην εφαρμογή της στην πλατεία Κοτζιά