Η παρούσα διπλωματική εργασία ασχολείται με τον σχεδιασμό ενός συστήματος, το οποίο μέσα από τη μεταβλητότητα και τη διαμόρφωση χωρικών εντάσεων, θα αντανακλά και θα επαναπροσδιορίζει την ανθρώπινη ζωή στον δημόσιο χώρο. Την ίδια στιγμή, οι περιορισμοί που τέθηκαν ήταν η χρήση απλών υλικών και στοιχείων, τα οποία θα μπορούν να συναρμολογούνται εύκολα και από άτομα χωρίς εξειδίκευση. Επίσης, επιδίωξη αποτελούσε και η χρήση ανοιχτού λογισμικού για την αυτοματοποίηση της κατασκευής, έτσι ώστε να δίνεται η δυνατότητα επέκτασής της και η δημιουργία παραλλαγών.

Η μελέτη επικεντρώθηκε γύρω από δύο παραμέτρους – στόχους που αφορούν αρχικά τον προσδιορισμό της μεταβλητότητας στην σχεδιαζόμενη κατασκευή και ταυτόχρονα την σύνδεση αυτής με την δραστηριότητα σε έναν δημόσιο χώρο. Ο προσδιορισμός της μεταβλητότητας έγινε μέσα από τον ορισμό της μορφής του συστήματός μας. Η τελική μορφή προήλθε ύστερα από μία έρευνα διατύπωσης και μελέτης πολλών και διαφορετικών ιδεών. Την ίδια στιγμή, προκειμένου να συνδεθούν οι μεταβαλλόμενες χωρικές ποιοτήτες με τη δημόσια ζωή, επιλέχθηκε το ανθρώπινο σώμα και η κίνηση αυτού ως η «δύναμη» που προκαλεί την οποιαδήποτε μεταβολή. Έτσι, σχεδιάστηκε ένας διαδραστικός τοίχος, ο οποίος καταγράφει την κίνηση του ανθρώπου μέσα από την αντίστοιχη παραμόρφωση που συμβαίνει στην επιφάνειά του. Με αυτό τον τρόπο, αναπαριστά με τρόπο αφαιρετικό τη δράση που εκτυλίσσεται στα πλαίσια της δημόσιας ζωής. Αποτελεί ένα έπιπλο δημόσιου χώρου, το οποίο συναρμολογείται και τοποθετείται οπουδήποτε, εισάγωντας την κινητική τέχνη στον αστικό χώρο. Ενδεικτικές χρήσεις της κατασκευής αναδεικνύουν τις πιθανές δυνατότητες του συστήματος, μέσα από την τοποθέτησή του σε διαφορετικούς χώρους. Η τελική μακέτα κατασκευάστηκε σε κλίμακα 1:2 και αναπαριστά μέρος του προτεινόμενου διαδραστικού τοίχου. Αυτοματοποιήθηκε χρησιμοποιώντας τον μικροελεγκτή Arduino. Η προσομοίωση της παραμόρφωσης προσασμόστηκε στις διαστάσεις της κατασκευής. Επομένως, το τμήμα του διαδραστικού τοίχου που κατασκευάστηκε, μπορεί να λάβει τέσσερις διαφορετικές μορφές ανάλογα με τη θέση του ανθρώπου που αντιλαμβάνεται ο αισθητήρας. Επίσης, προσομοίωση της ιδέας έγινε μέσα από πρόγραμμα σε γλώσσα προγραμματισμού Visual Lisp που τρέχει σε περιβάλλον AutoCAD.