Με αφορμή την έρευνά μου γύρω από το δίπολο αρχαίο-σύγχρονο, προέκυψε το ερώτημα για το αν η αρχιτεκτονική που συνέβη 2500 χιλιάδες χρόνια πριν, μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και βάση σχεδιασμού στη σύγχρονη εποχή.

Μια πρώτη απάντηση προσπαθεί να δώσει η παρούσα διπλωματική, με τόπο αναφοράς την ιερή Δήλο, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία γεννήθηκε το φως του σύμπαντος. Ένα φως που ερμηνεύω ως ρεαλιστικό, ως εργαλείο σχεδιασμού χώρου και ως πνευματικό εφόδιο.

Η πρόταση πραγματεύεται νέο σενάριο πρόσβασης και περιήγησης στον αρχαιολογικό χώρο, καθώς και νέο κτηριακό συγκρότημα με πολλαπλές λειτουργίες. Ο σχεδιασμός βασίζεται απόλυτα στην αντίληψη του πνεύματος του τόπου, κι έπειτα στην ανάλυση και ερμηνεία του πολεοδομικού και αρχιτεκτονικού λεξιλογίου της αρχαίας πόλης της Δήλου.

Επιχειρείται η εκσκαφή ως απόλυτη ενσωμάτωση με τη γη που φέρει βαριά νοήματα, καθώς και η αρμονική σχέση και ισορροπία μεταξύ αρχαίου-σύγχρονου. Δημιουργείται ένα κατώφλι πριν τη θέαση και επίσκεψη του ανοιχτού αρχαιολογικού χώρου, το οποίο εκπαιδεύει μέσα από την αναλογία, την κλίμακα και το ύφος του κτηρίου, τον επισκέπτη, γι’ αυτό που πρόκειται να συναντήσει στην αρχαιά πόλη.