Ζητούμενο της διπλωματικής μας εργασίας είναι τόσο η διερεύνηση της παραγωγικής διαδικασίας του κριθαριού όσο και των δεδομένων της ζυθοποίησης στον ελλαδικό χώρο.

Έχοντας ως αφετηρία τον έφορο Απανώκαμπο των Λουσών διερευνήσαμε πώς ο πρωτογενής τομέας μπορεί να δώσει στους καρπούς του (το κριθάρι) επιπλέον αξία ώστε να αναπτυχθεί ο δευτερογενής (βύνη, ζύθος)  αλλά και ο τριτογενής (έρευνα, υπηρεσίες).

Αφορμή για την επιλογή του θέματος αποτέλεσε το γεγονός ότι η ζυθοποίηση είναι μια παραγωγική δραστηριότητα που τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται δυναμικά και απασχολεί όλο και περισσότερο κόσμο. Η ανάπτυξη αυτή δεν αφορα μονο τις μονάδες μεγάλης κλίμακας αλλά και τους μικροζυθοποιούς, τους νομάδες ζυθοποιούς και τους οικοζυθοποιούς.

Αφορμή για την επιλογή της περιοχής αποτέλεσε ότι: η Αχαΐα είναι μια περιοχή που μπορεί να προσφέρει τις πρώτες ύλες αλλά έχει και αρκετές δραστηριότητες που σχετίζονται με τις καλλιέργειες, γεγονός που δίνει τα κίνητρα για την ύπαρξη πρώτων υλών και ανεπτυγμένων υποδομων. Έχοντας προσωπικές εμπειρίες και συζητήσεις με τους κατοίκους της περιοχής τόσο για την ανάπτυξη και την καλύτερη οικονομική απόδοση του κριθαριού όσο και τη γενικότερη πρόθεση που υπάρχει για συλλογικές δραστηριότητες που μπορούν να αναπτύξουν την περιοχή, σκεφτήκαμε τη πρόταση του ερευνητικού βυνοζυθοποιοίου.
Στο νομό της Αχαΐας υπάρχουν ενεργές ζυθοποιίες, δηλαδή έχει ένα υπόβαθρο σχετικό με το αντικείμενο, και επαφή με δίκτυα διανομής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ακόμη κίνητρο  αποτέλεσε ότι οι κάτοικοι της περιοχής θα έχουν μια επαγγελματική διέξοδο για να μην εγκαταλείψουν τον τόπο τους.

Η ένταξη του κτηρίου στο ανάγλυφο και η ήπια παρέμβαση στο φυσικό τοπίο αποτέλεσαι σχεδιαστική προτεραιότητα στην σύνθεση μας.

Στόχος ήταν η σύνδεση της αρχιτεκτονικής με την κοινωνική και οικονομική ενεργοποιησή του τόπου.