Το μάθημα δεν αφορά ολόκληρη τη φιλοσοφία του 20ού αιώνα αλλά μόνον εκείνα τα φιλοσοφικά ρεύματα που σχετίσθηκαν άμεσα με τις φυσικές επιστήμες και τα μαθηματικά. Φιλοδοξεί δε να στοιχειοθετήσει μιαν αδρή επισκόπηση των διάφορων τρόπων με τους οποίους η φιλοσοφία αντέδρασε στην ανάπτυξη των επιστημών κατ’ αυτήν την περίοδο και προσπάθησε να διευθετήσει τις σχέσεις της με τα επιτεύγματά τους, αναμορφώνοντας τον εαυτό της αντίστοιχα.

Η δομή που ακολουθεί το μάθημα είναι η εξής:

1. Εισαγωγή στη φιλοσοφία της επιστήμης:

Οι γενικές φιλοσοφικές προκείμενες του μαθήματος και αναδρομή στην Ιστορία της επιστήμης μέχρι την Επιστημονική Επανάσταση.

2. Το φιλοσοφικό τοπίο στο γύρισμα του αιώνα:

Η καντιανή παράδοση

3. Οι εξελίξεις στα μαθηματικά και η συναφής κρίση θεμελίων:

Μη ευκλείδειες γεωμετρίες, αριθμοποίηση της ανάλυσης και θεμελίωση των πραγματικών αριθμών, θεωρία συνόλων, προγράμματα θεμελίωσης των μαθηματικών, η νέα λογική.

4. Οι ριζικές αλλαγές στη φυσική:

Θεωρία της σχετικότητας και κβαντική μηχανική.

5. Τα επιτεύγματα του Frege στη λογική και οι απαρχές της αναλυτικής φιλοσοφικής παράδοσης. Το πρόγραμμα του Russell: Από τη λογική θεμελίωση των μαθηματικών στη φιλοσοφική ανάλυση της γλώσσας.
6. Η θεώρηση του L. Wittgenstein
7. Λογικός Θετικισμός και Λογικός Εμπειρισμός
8. Η κριτική στον Λογικό Εμπειρισμό και τον Λογικό Θετικισμό (Ι):
9. K. Popper
10. Η κριτική στον Λογικό Εμπειρισμό και τον Λογικό Θετικισμό (ΙΙ):

 Quine – Hanson – Sellars  

10. Η ‘ιστορικιστική’ στροφή:
11. Kuhn
12. Η ‘ιστορικιστική’ στροφή και τα παράγωγά της:

Lakatos – Feyerabend – Laudan

12. Η σημερινή κατάσταση στη φιλοσοφία της επιστήμης:

Από την κοινωνιολογία της επιστήμης στο Ισχυρό Πρόγραμμα και από εκεί στις Σπουδές Επιστήμης και Τεχνολογίας (ΣΕΤ).

13. Επιστροφή στα κλασσικά φιλοσοφικά ζητήματα:

Η διαμάχη για τον επιστημονικό ρεαλισμό.